2/2 – Na een periode van ruim twee maanden zonder competitievoetbal was het eindelijk weer zover. Met een volle bus - een tiental ouders had zich bij ons gezelschap gevoegd – werd afgereisd naar Noord-Limburg, waar VVV/Helmond Sport A1 moest worden bestreden.
De thuisploeg startte overdonderend. Het probeerde ons team meteen goed vast te zetten en onze opbouw al in de kiem te smoren. Volendam bleek nog niet goed uit de winterslaap te zijn ontwaakt en keek al binnen vijf minuten tegen een achterstand aan. Een voorzet vanaf links belandde bij een Venlose aanvaller die een droog schot losliet. Omdat Sander Binken het zicht daarop was ontnomen, plofte de bal langs hem in zijn doel, 1-0. Het duurde tien minuten voordat de oranjehemden goed wakker waren en zich serieus in de strijd gingen mengen. Het spel verplaatste zich steeds meer naar de helft van de geel zwarten. Waar Volendam vooral probeerde met combinatievoetbal het vijandelijk doel te bereiken, hanteerde VVV/Helmond Sport eigenlijk alleen maar de lange bal naar voren. Vooral gokkend op de kracht van hun luchtmacht, die bij corners op volle oorlogssterkte naar ons 16-metergebied overstak. Een overtreding in de 20e minuut, op ca. 25 meter van het VVV-doel, leverde ons een vrije trap op. Waar het doorgaans Boyd Stevens is die zich daarover ontfermt, vertrouwde hij die nu toe aan Jessey Kuiper. Hoewel zijn zwabberschot hard was, ging de keeper van VVV niet helemaal vrijuit. Hij liet de bal namelijk door zijn handen glippen. De vreugde was er echter niet minder om, want de gelijkmaker was een feit, 1-1.
Een heerlijke opsteker, die Volendam steeds sterker maakte. Vijf minuten voor rust stuurde Boyd, na een uitstekende interceptie, Jessey over rechts weg. Hij gaf de bal perfect voor, maar net voordat Ferry Heijnis met het hoofd doeltreffend kon worden, wist een VVV-verdediger de bal voor Ferry weg te koppen. Nog geen minuut later voorkwam Cerezo Hilgen met een prima sliding een nieuwe achterstand. Weer een minuut later was het aan de andere kant wel raak. Een vrije trap van Danny Tol, vanaf de linkerflank, zeilde over alles en iedereen heen en belandde voor de schietgrage linkervoet van Boyd. Met een fantastische lage omhaal in de korte hoek zette hij ons op voorsprong, 1-2. De stand had voor rust zelfs nog een heel ander aanzien kunnen krijgen. Eerst was er een Venlonaar die iets te hoog richtte, zodat hij van dichtbij overschoot en vervolgens was er een fraaie Volendamse aanval over rechts met Ferrry en Rafik el Hamdi. De afgemeten voorzet van Ferry had een passend vervolg verdiend, maar zijn voorzet werd op het nippertje door een Venlose verdediger onderschept.
Na de pauze was Bram Barhorst de vervanger van de niet meer fitte Danny Tol. De Venlonaren kwamen opnieuw daverend en agressief uit de startblokken. Hun bedoelingen lieten dus niets te raden over. Toen Oscar Wilffert zich al na een paar minuten even verslikte hadden zij meteen succesvol kunnen zijn, maar het geluk was ons gunstig gezind, want via de bovenkant van de lat verdween de bal over ons doel. Na ruim een uur spelen brak er even paniek uit toen Elroy Tuur ter hoogte van de middenlijn kermend ter aarde was gestort. Het zag er allemaal heel ernstig uit, maar uiteindelijk kon hij toch gewoon met ons terug naar Volendam reizen. De werkelijke schade was op het moment van het schrijven van mijn verslag overigens nog niet duidelijk, maar laten we hopen dat het erg meevalt en hij, net als Danny, weer snel inzetbaar is. Het uitvallen van Elroy (Dennis de Wit kwam voor hem in de plaats) en de daardoor ontstane consternatie had tot gevolg dat het niveau van de wedstrijd aanzienlijk daalde. Het werd steeds meer een ‘vechtwedstrijd’. Met name Rafik liet zich niet onbetuigd. Hij weet van uitdelen, maar moest vandaag ook heel veel incasseren. Hij liet het zich, als een echte kerel, welgevallen.
Er werd van beide kanten zodanig gebuffeld dat een aantal spelers bijna op zijn tandvlees liep. Volendam kreeg een aantal goede mogelijkheden om de wedstrijd definitief in het slot te gooien, maar het wilde niet lukken. Eerst waren het Jessey, Ferry en Genridge Prijor die met z’n drieën nog slechts één verdediger tegenover zich wisten. Het leek een makkie, maar de eindpass van Jessey kwam niet goed genoeg aan. Vervolgens werd een inzet van Cerezo, uit een voorzet van Rafik, van de doellijn gered. Genridge kreeg helemaal een uitgelezen kans om te scoren. De keeper van VVV was ver uit zijn doel gekomen, zodat een simpel lobje voldoende was om de bal in het lege doel te deponeren. Genridge koos echter voor het verkeerde been en miste daardoor jammerlijk. Toen Genridge in blessuretijd opnieuw alleen op de keeper afging en binnen de 16 tegen het (kunst)gras werd geduwd, zag de goed leidende scheidsrechter Weeda geen andere mogelijkheid dan een penalty toe te kennen. Jessey posteerde zich achter de bal en schoot onberispelijk raak, 1-3. De buit was daarmee definitief binnen. Zwaarbevochten, maar de verdiende beloning voor anderhalf uur keihard werken. Klasse mannen!
Volgende week weer naar Limburg, maar dan nog een stukje verder, naar Sittard. Als de weergoden echter gaan waarmaken wat de voorspellers beweren, dan gaat het er (weer) niet van komen. Laten we echter hopen dat we gewoon kunnen afreizen, want na twee eerdere afgelastingen in Sittard, mag het, wat mij betreft, ‘drie keer scheepsrecht’ zijn. Dan blijven we tenminste lekker in ons ritme. We zullen het zien.
Gerard Veeken
Opstelling FC Volendam A1:
Sander Binken, Elroy Tuur (65. Dennis de Wit), Cerezo Hilgen, Boyd Stevens, Oscar Wilffert, Denzel Prijor, Jessey Kuiper, Rafik el Hamdi, Ferry Heijnis, Danny Tol (46. Bram Barhorst), Genridge Prijor
