Superieur A1 weet niet te scoren tegen Feyenoord/Excelsior A2 (0-0)
17/3 – Achteraf waren alle betrokkenen het er unaniem over eens: Volendam had goed gespeeld, was veel sterker geweest dan zijn gasten en had dan ook een ruime overwinning moeten behalen. Maar als je er niet in slaagt van een overvloed aan doelrijpe kansen er tenminste één te verzilveren, dan loop je dus averij op. Positief was wel dat opnieuw de nul werd bewaard. Gevolg is echter dat het nu geen zin meer heeft om naar de bovenste plaats te kijken. Het hoogst haalbare is de nacompetitie en daarvoor moet alles op alles worden gezet. Gelukkig hebben wij dat nog wel steeds in eigen hand.
Het thuisteam, volledig in het oranje gestoken, startte sterk. Gedurende het eerste kwartier was het eenrichtingsverkeer naar het doel van de uitblinkende Feyenoord-doelman. De gasten kwamen zelden over de middenlijn en werden dan ook nimmer gevaarlijk. De spelopvatting van de Rotterdammers was overigens niet bepaald om van te kunnen genieten. Van opbouw was nauwelijks sprake. Met lange ‘peren’ werd geprobeerd de spitsen te bereiken, terwijl het loeren op de counter eveneens onderdeel uitmaakte van hun strijdplan. Opmerkelijk als je weet dat dit team deel uitmaakt van een jeugdopleiding die tot de beste van Nederland wordt gerekend. Hoewel Volendam het heft in handen had, waren het toch de gasten die als eerste kansrijk werden. Een misverstand aan de zijde van Volendam, ver op de helft van Feyenoord, leidde een counter in van het Rotterdamse combinatieteam. Wij kwamen met de schrik vrij, want het schot ging rakelings naast de paal. Meteen daarna was het bijna raak aan de andere kant van het veld. Na een vloeiende aanval over rechts via Soufian Moro kwam de bal bij Ferry Heijnis terecht. Ferry liet een hakje zien, kapte zijn man uit en legde goed terug op Joris Dekker. Die schoot echter met zijn ‘verkeerde’ been, waardoor deze prima kans verloren ging. De oranjehemden waren oppermachtig en lieten voortdurend goed tikwerk en positiespel zien. Feyenoord wist daar nauwelijks iets tegenover te stellen. Het bleef volharden in het wachten op een fout van hun tegenstander, om vervolgens razendsnel om te schakelen. Na ruim een half uur spelen leidde zo’n situatie voor ons opnieuw met een sisser af. In de 38e minuut dook Joris ineens alleen voor de Feyenoordkeeper op. Hij kwam slechts een teenlengte tekort om de score te openen. Slecht omschakelen aan Volendamzijde bood de gasten een nieuwe mogelijkheid om, volledig tegen de verhouding in, op voorsprong te komen. Gelukkig stond het vizier van de Feyenoorder niet goed afgesteld. De blessuretijd werd captain Sven Talsma noodlottig. Uitgerekend op zijn 19e verjaardag kwam hij bij een duel in onze 16 zo ongelukkig ten val, dat zijn schouder (weer) uit de kom raakte. Het betekende uiteraard meteen einde wedstrijd voor hem.
Na de pauze, waarin de puntjes weer even op de i waren gezet, was Oscar Wilffert de vervanger van Sven. Volendam pakte meteen de draad weer goed op en legde diverse mooie combinaties op de mat. In de 48e minuut leek dit eindelijk de verlossende openingstreffer op te leveren, maar het schot van Robert Timisela was te hoog gericht. Vijf minuten later zagen wij opnieuw een prachtige aanval. Soufian Moro stuurde Boyd Stevens de diepte in. Boyd bracht de bal op maat voor, maar ook nu leverde het weer niets op, omdat Joris de bal niet goed wist te raken. Vlak daarna mocht Eric Veerman op links, buiten het 16 meter gebied, een vrije trap nemen. Jammer genoeg ging die poging net naast. In de 58e minuut veerden de stafleden al bijna van de bank op toen Ferry, zelf inleider van de aanval, een nauwelijks te missen kans werd geboden. Ferry passte op de goed meegelopen ‘Timmie’, die de bal vervolgens weer breed aflegde op Ferry. Oog in oog met de doelwachter van de gasten raakte Ferry de bal slechts half. Vervolgens ontstond een chaotische klutssituatie die ook niet het gewenste resultaat opleverde. Een minuut later wederom een ideale gelegenheid voor de Volendammers om eindelijk een treffer tot stand te brengen, maar ook nu werd het weer niets. Het bleef daardoor oppassen geblazen, want één counter en de wereld zou er in een keer heel anders kunnen uitzien. Zo’n moment ontstond in de 65e minuut. Keeper Mitchel Michaelis was al verslagen en de treffer leek een kwestie van seconden, maar gelukkig kwam er hulp uit onverwachte hoek. De bal belandde namelijk buiten bereik van Mitchel tegen de verste paal en sprong vervolgens terug, recht in zijn handen. Nadat een vrije trap van Boyd in de 66e minuut naast was gegaan, kreeg Ferry in de 70e minuut een zodanige grote scoringskans dat het nu toch echt raak zou moeten zijn. Ferry, de vrije ruimte ingestuurd door Robert, kwam oog in oog met de uit zijn doel gekomen Feyenoord-doelman en produceerde, zo dachten wij, een perfect lobje. In plaats van in het lege doel lobte Ferry de bal echter recht in de handen van de keeper. Op de bank waren wij inmiddels de wanhoop bijna nabij. Zoveel kansen missen, hoe is het mogelijk? Met nog ruim een kwartier te gaan wist Feyenoord eindelijk weer eens over de middenlijn te komen. Hun counter leverde hen meteen weer een goede kans op, maar met een prima actie bracht Mitchel redding. In de 79e minuut kwam Syrano Morrison, in het veld gekomen voor Cerezo Hilgen, goed door op rechts. Hij snelde de 16 in en liet een hard schot los. Het schot eindigde echter op het lichaam van de keeper. Feyenoord deed nauwelijks moeite om op eigen kracht een aanval op te zetten, maar hun strijdwijze bood hen, 10 minuten voor het einde, toch bijna het gewenste succes. Al zou dat het toppunt van onrecht zijn geweest, het zou hen niet hebben gedeerd. Gelukkig wist Mitchel te voorkomen dat het anti-voetbal van de Rotterdammers toch nog zou worden beloond. Hij redde uitstekend met de rechtervoet. In de 81e minuut ging Feyenoord in de herkansing. Een vrije trap werd van richting veranderd, waardoor Mitchel kansloos leek. Met een uiterste krachtsinspanning kon hij de bal, ten koste van een corner, nog net over zijn doel werken. In de slotfase nam de nauwkeurigheid van het thuisteam zienderogen steeds meer af. De eindpasses werden steeds slordiger. Niettemin kreeg Volendam nog een tweetal uitgelezen mogelijkheden om de dik verdiende winst naar zich toe te trekken. Eerst was het Jessey Kuiper, ingevallen voor Ferry, die op volle snelheid doorkwam op links en de 16 inging. Hij bracht Joris optimaal in stelling, maar zijn inzet was te slap. Het laatste wapenfeit was van Syrano die op rechts gevaarlijk werd. Zijn actie was prima, maar zijn doelpoging ging hard voorlangs. Een wedstrijd die met ruime cijfers had moeten worden gewonnen, eindigde daarmee in een zeer teleurstellende brilstand.
Volgende week komt Argon op bezoek. Uit werd het een, op het oog, gemakkelijke overwinning. Successen uit het verleden bieden echter (nog steeds) geen garantie voor de toekomst. Er zal dus weer volle bak moeten worden gespeeld om de Mijdrechters opnieuw aan de zegekar te binden en de noodzakelijk punten in de wacht te slepen voor het toetje op het seizoen. Jullie staf is ervan overtuigd dat het goede spel van de laatste weken dan zal worden voortgezet en het scorend vermogen weer volledig op orde is. Wij rekenen op jullie!
Gerard Veeken
Opstelling FC Volendam A1:
Mitchel Michaelis, Bowedee Burleson, Sven Talsma (Rust Oscar Wilffert), Eric Veerman, Cerezo Hilgen (’73 Syrano Morrison), Robert Timisela, Soufian Moro, Boyd Stevens, Joris Dekker, Marcel Veerman, Ferry Heijnis (’87 Jessey Kuiper)
Foto's A1 © Rob Lezer
klik voor alle foto's op de link's hierboven
