Met knikkende knieën en de armen flink heen en weer bewegend, wandelt Francesco Antonucci na de 2-1 thuiszege van FC Volendam op Telstar door de catacombe van het Kras Stadion richting nog maar eens een interview. "Brrr, wat een kou", trilt hij, terwijl alwéér een microfoon in zijn handen wordt gedrukt.
Antonucci heeft niet gescoord en speelde maar een klein half uur mee, maar toch is de Italiaanse Belg zondag de meest besproken man in Volendam. Antonucci is thuis aan de Dijk. Maar bekend terrein of niet: zijn derde termijn bij FC Volendam voelt 'gewoon' als een nieuwe stap in zijn loopbaan.
"Toen ik me vanmorgen klaarmaakte om naar de club te gaan, voelde ik wel wat - hoe noem je dat ook alweer? - Ja, spanning", vertelt de middenvelder over zijn op dat moment aanstaande rentree in het oranje shirt. "Dat had ik ook op de bank, ik wilde zó graag invallen. Alles op de club is nog precies hetzelfde, al zijn er natuurlijk wat andere jongens bij de ploeg gekomen. Die heb ik ondertussen leren kennen, daar ben ik blij mee. De jongens die ik al kende, hebben me uiteraard goed opgevangen. Ze zijn altijd goed voor mij geweest."
Antonucci vervolgt: "Ik ben de club de afgelopen maanden blijven volgen en heb gezien dat het nu meer een écht team is. Daar wilde ik heel graag onderdeel van zijn. Vandaag zie je dat ook weer goed: we komen 1-0 achter, maar zetten het recht. Dat is dit seizoen vaker gebeurd."
Het was voor hem een droom die uitkwam, toen Antonucci afgelopen zomer dan écht aan zijn avontuur bij Feyenoord begon. De Rotterdammers namen de spelmaker een jaar eerder over van AS Monaco en hadden grote plannen met hem. De verwachtingen bij het Legioen waren groot. Zes maanden later staat de teller van Antonucci op negen minuten in Feyenoord 1, gemaakt in de kwalificatie van de Conference League tegen FC Drita. Sinds juli kwam hij, mede door een blessure, niet meer in actie voor de huidige nummer drie van de Eredivisie.
"Ja, ik had natuurlijk gehoopt op meer", blikt hij terug. "Maar het zijn voor mij erg leerzame maanden geweest. Ik heb daar met heel goede spelers op het trainingsveld gestaan. Op topniveau. Ik weet zeker dat ik me daardoor heb ontwikkeld en een betere voetballer ben geworden. Dus ik kijk alleen maar met een goed gevoel terug. Ik ben jong en moet minuten maken en daarom is het voor mij geen teleurstelling om hier weer te zijn."
En dus maakt De Kuip plaats voor het Kras Stadion en is de Euromast verruild voor de iconische Dijk. De bedoeling is voor anderhalf jaar. Want áls FC Volendam promoveert, blijft Antonucci ook volgend seizoen bij de club. "Dus daar hoop ik natuurlijk op. Ik wil het team heel graag helpen met het bereiken van ons grote doel: promoveren naar de Eredivisie. Daar moeten we echt voor gaan. Ik zit nu nog even in een hotel, maar ga ook weer in Volendam wonen, want heb het altijd goed naar mijn zin gehad hier. Ik vind het echt een leuke stad. Dorp? Dat bedoel ik. Ik vind het echt een leuk dorp, haha."
Van de korte broek van de bibberende Antonucci naar de coltrui van coach Wim Jonk, die warm wordt van de terugkeer van zijn voormalige pupil. "Niet alleen ik, we kunnen allemaal blij zijn dat we een speler als Franco erbij hebben. Je ziet het vandaag meteen, terwijl hij nog weinig ritme heeft. Hij heeft rust aan de bal, kan balletjes tussendoor spelen op Robert (Mühren) of Daryl (van Mieghem, red.). Je komt makkelijker aan voetballen toe met Franco. Hij kan een man passeren, dat zorgt voor openingen. Hij is een speler die anderen beter laat voetballen, dus een grote aanwinst voor ons team.”
Terug naar Antonucci, want hoe fit is hij? “Ja, ik mis wel nog wat wedstrijdritme. Ik voel me fit, maar heb de laatste maanden natuurlijk niet veel gespeeld. Maar ik ga echt mijn best doen. En zoals ik net al zei: ik wil het team helpen om het doel te behalen: promoveren naar de Eredivisie.” En nu maar snel die warme douche, dat waren wel genoeg interviews voor vandaag.
